Sanjha punjab 22-a

میری بیوی روز مینوں یوہانا دے ویاہ تے سویڈن جان لئی یاد کرواؤندی اے تے میں اگوں ہوں، ہاں کر چھڈدا ہاں۔ اصل وچ ایس ویاہ تے جان لئی وچوں میرا دل نہیں کردا۔ پر نال ہی اک نیڑلا ساک ہون پاروں میرے وچ ہمت نہیں پیندی کہ میں سدھی سدھی نانہہ کر دیواں۔ میں روز کوئی اجیہا بہانہ لبھن دی کوشش کردا ہاں جس راہیں میری بیوی وی نہ وگڑے تے مینوں ایس ویاہ تے وی نہ جانا پوے۔ میری ایہہ گل سن کے بہت سارے بندے حیران ہون گے کہ ایہہ عجیب بندہ اے جو ویاہ تے نہیں جاندا۔ بندے تے کسے ویاہ شادی تے جان لئی ترسدے نیں، کسے ویاہ دا سدّا آؤن مگروں اک اک دن گن کے گزاردے نیں۔ میرے ایس ویاہ تے جان توں کنی کتراؤن دی وجہ ایہہ نہیں کہ میں ویاہواں تے جاندا نہیں۔ میں ساری زندگی ویاہواں تے گیا ہاں تے ہن وی جاندا ہاں پر ایہہ اک خاص ویاہ اے جہنے میری ذات نوں ونڈ دتا اے تے مینوں سمجھ نہیں لگدی کہ میں کیہ کراں۔ اک پاسے تے دو بندیاں دے اک دوجے نوں آپنا جیون ساتھی چنن دا احترام اے تے دوجے پاسے پنجابی سماج دیاں کئی ڈراؤنیاں یاداں آؤندیاں نیں۔

یوہانا میری بیوی دی سکی پھپھی دی دھی اے تے اوہ آپنے ماں پیو دا اکلا اکلا بال اے۔ میری بیوی دا نکے ہوندیاں توں آپنی ایس پھپھی نال اچیچا جوڑ رہے۔ ایہہ پھپھی ساڈے گھر وی کئی وار آئی اے، اسیں وی اوہدے گھر کئی وار گئے آں۔ ایس آؤن جان دی اچیچی گل ایہہ ہے کہ اسیں اک شہر وچ نہیں رہندے۔ اوہ دکھنی سویڈن دے اک نکے جہے شہر وچ رہندی اے جو سٹاک ہوم توں گھٹوگھٹ ٨٠٠ کلومیٹر دور اے۔ جے بندہ کار جاں گڈی راہیں اوتھے جاوے تے پوری دیہاڑی بَھج جاندی اے۔ جے بندہ جہاز راہیں جاوے تے اگوں دو ہور یبھ نیں۔ پہلا ایہہ کہ ایتھے جہاز روز جاندا نہیں۔ جے جاندا اے تے ایہدی ٹکٹ اینی مہنگی اے کہ اینے پیسیاں وچ نیڑے تیڑے یورپ دے سارے شہراں دی ٹکٹ آ جاندی اے۔ اینا پینڈا ہون دے باوجود ساڈا میل ملاپ ہمیشہ رہیا۔ انج تے ایتھے گورے اک شہر وچ رہن مگروں وی کئی کئی سال آپنے ماں پیو تے بھین بھراواں نوں نہیں ملدے۔

یوہانا دی ماں کسے کالج دی پرنسپل دے طور تے ریٹائر ہوئی اے تے اوہدا گھر والا اج توں ١٥ سال پہلے ساری زندگی سائیکالوجسٹ دے طور تے کم کر کے ریٹائر ہویا۔ دوہاں کھسم تے تیویں دیاں عمراں و چ کوئی ١٠ سال دا فرق اے۔ یوہانا ماں پیو دا اکلا بال اے جو منتاں تے دعاواں نال بڑے ورھیاں دی اڈیک مگروں جمیا۔ ایس پاروں اوہ لاڈلا بال سی۔ اوہدے لاڈ چکنے تے وکھری گل رہ گئی، اوہدے ماں پیو اوہدے توں صدقے تے واری جاندے سن۔ کئی وار تے انج لگدا سی جویں جنے سوانی وچ اک طرحاں دا مقابلہ لگا ہویا سی پئی اوہناں وچوں کیہڑا یوہانا دے بہتے ناز نخرے چکدا اے۔ یوہانا گھر دی رانی بن گئی تے اوہدے ماں پیو اوہدے ہتھ بنھے غلام سن۔ اوہدے منہ چوں گل نکلی نہیں جے پہلے پوری ہو گئی۔ منگاں توں وکھ گھر دے فیصلے وی اوہدی مرضی نال ہوندے سن۔ گھر دا رنگ کیہڑا ہونا چاہیدا اے، کیہڑی کار ہونی چاہیدی اے، فرنیچر کیہو جیہا ہونا چاہیدا اے۔ اوہنے دے گھر وچ جے کسے رشتے دار جاں ملن والے نوں کوئی گل عجیب لگنی تے اوہدے ماں پیو سٹھ صفائی پیش کرنی کہ ایہہ یوہانا چاہندی سی۔ یوہانا توں اوہدے ماں پیو تے ڈردے ہی سن پر ایہہ ڈر اوہناں دے ملن والیاں نوں وی قبول کرنا پیندا سی۔

اسیں جنی واری وی اوہناں دے گھر گئے، ایہہ ڈر سانوں اک بھوت پریت وانگ چنبڑیا رہندا سی۔ یوہانا وگڑی تے لاڈلی ہون توں وکھ سخر دی اکلی سی۔ سارا گھر کھڈاؤنیاں نال بھریا ہوندا سی پر اوہدے نال کھیڈن والا بال کوئی نہیں سی ہوندا۔ اوہدے نال کھیڈن دی ڈیوٹی اوہدے ماں پیو نوں دینی پیندی سی۔ کئی واری اوہدے نال اوہدے ماں پیو نوں کھیڈدیاں ویکھ کے ہاسہ آؤندا سی کہ دو پڑھے لکھے تے بھارے گورے بندے اوہدے نال بال بنے ہوندے سن۔ ایس کھیڈ و چ اوہدا پیو ہمیش اگے ہوندا سی۔ یوہانا دا دوجے بالاں نوں نہ ملنا تے وکھری گل رہ گئی اوہ کسے رشتے دار نوں وی نہیں سی ملدی۔ جد کدے وی خاندان وچ کسے مرنے پرنے دا اکٹھ ہونا تے ایہدے وچ ایہہ دوہویں بندے کدے اکٹھے رلتی نہیں سن ہوندے۔ اوہدی وجہ یوہانا ہوندی سی۔ کیونجے ماں پیو وچوں اک بندے نوں اوہدے نال گھر رہنا پیندا سی۔ ایہہ ڈیوٹی لگ بھگ ہر وار اوہدے پیو نوں دینی پیندی سی۔

ویلے دے لنگھن نال یوہانا وڈی ہوندی گئی۔ میری بیوی جد کدے آپنی پھپھی نال گل کرنی تے اوہنے رسمی طور تے یوہانا دا پچھنا تے اگوں اوہدی پھپھی ٹھنڈا ساہ بھر کے آکھنا، "یوہانا انج دی انج تے ٹھیک اے۔" یوہانا بالپنے دی پوڑی چڑھ کے جوانی وچ پیر رکھیا تے اوہدے خاندان دے دوجے جوان ہوئے منڈے کڑیاں آپنے بوائے فرینڈ اتے گرل فرینڈز لبھ لئے۔ پر یوہانا ویہلی سی۔ سویڈش سماج وچ ایہہ گل اک طرحاں دا مہنا اے۔ جے ایتھے کسے منڈے کڑی دا ١٥ سال دی عمر تیک کوئی بوائے فرینڈ جاں گرل فرینڈ نہیں ہوندی تے لوکی گلاں بناؤندے نیں۔ کجھ اوہنوں ترس دی نگاہ نال ویکھدے نیں تے کجھ اک دوجے نال کاناپھوسیاں کردے نیں پئی وچاری دے دماغ وچ خرابی اے۔ یوہانا ہائی سکول پاس کر کے کالج وچ داخل ہو گئی۔ جد کدے کسے رشتے دار اوہدے ماں پیو توں پچھنا تے اوہناں اگوں اوہو پرانا جواب دینا، "یوہانا حالے تیک اکلی اے۔"

مینوں نہیں پتہ ایہدی وجہ لوکاں دے ایہہ سوال سن جیہناں توں اک کے جاں فیر یوہانا دا آپنا دل کیتا سی۔ بہرحال اوہدے ماں پیو اوہنوں اک کتا لیا دتا۔ ہن جد لوکاں پچھنا تے اوہنا اگوں کہنا، "یوہانا آپنے کتے نال بہت خوش اے۔" یوہانا کالج پاس کیتا تے اوہنوں سوکڑے دی بیماری لگ گئی۔ اوہنے کھانا پینا چھڈ دتا۔ ایہہ دیکھ کے اوہدے ماں پیو دی جان ٹنگی گئی۔ اوہ آپنا سبھ کجھ چھڈ کے اوہدی جان بچاؤن دے پچھے لگ پئے۔ اوہناں سویڈن دا کوئی وڈے توں وڈا ڈاکٹر تے سائیکالوجسٹ نہ چھڈیا پر یوہانا دی بیماری لمی ہوندی گئی۔ تے اوہ ہڈیاں دی مٹھ بن گئی۔ اوہدے ماں پیو مجبور ہو کے اوہنوں ہسپتال داخل کروا دتا جتھے ڈاکٹراں اوہنوں نالیاں نال خوراک دینی شروع کر دتی۔ یوہانا ایتھے کئی مہینے داخل رہی تے فیر ہولی ہولی تندرست ہون لگ پئی۔

تندرست ہون پچھوں اوہنے یونیورسٹی داخلہ لے لیا تے آپنے پیو وانگ سائیکالوجی پڑھن لگ پئی۔ پڑھائی وچ اوہ ہمیش لائق رہی سی۔ اوہنے کئی سال پڑھن مگروں بہت چنگے نمبراں وچ ڈاکٹریٹ دی ڈگری لے لئی۔ پڑھائی مکاؤن مگروں کجھ سال ایدھر اودھر وقتی نوکریاں کرن مگروں آخر نوں سائیکالوجسٹ دی نوکری لبھ گئی۔ ہن اوہدے کول اوہ سبھ کجھ سی جیہدا کوئی سویڈش بندہ سپنا ویکھدا اے۔ تگڑی تنخواہ، وڈی ساری ڈگری تے اچے رتبے والی نوکری۔ امیر ماں پیو دی اکلی دھی ہون پاروں بہت ساری جائیداد دی وارث۔ ویلے دے لنگھن نال اوہ ٣٠ سالاں دی چوکھٹ پار کر کے عمر دے پکے حصے وچ داخل ہو گئی۔ پر اوہ حالے تیک اکلی دی اکلی سی۔ لوکاں دے پچھن تے اوہدے ماں پیو سالاں بدھی رٹیا جواب دینا، "یوہانا آپنے کتے نال خوش اے۔"

اوہدے نال دے چاچیاں، تایاں، مامیاں، پھپھیاں دے پتر دھی قبیلدار ہو گئے سن تے اوہناں دے بال وی جوان ہون لگ پئے سن۔ اوہناں ہولی ہولی پچھنا چھڈ دتا سی کہ اوہ اکلی اے جاں اوہنوں کوئی بندہ لبھیا اے۔ کجھ ورھے پہلاں اوہنوں خورے کیہ الیل آیا کہ اوہنے آپنا وکھرا گھر لے لیا۔ اوہدے ماں پیو روئے پٹے، اوہناں منتاں کیتیاں پر اوہ آپنے ماپیاں دا گھر چھڈ کے آپنے گھر وچ شفٹ ہو گئی۔ اوہدے جان مگروں اوہدا پیو بیمار ہو گیا تے انج لگدا سی جویں گھٹ ای بچے گا۔ کئی مہینے بیمار رہن مگروں اوہ تندرست تے ہو گیا پر بیماری اوہنوں تگڑا رگڑا لا گئی تے اوہ دماغی تے جسمانی طور تے بے کار ہو گیا۔ ایس خاندان دے حالات اوسے چالے ترے جا رہے سن تے اک خبر آ کے بھچال لیا دتا۔

میرے سوہرے ہسدیاں تے ٹھٹھا جیہا کردیاں میری بیوی نوں فون کیتا، "تینوں پتہ اے یوہانا دی منگنی ہو گئی اے؟" ایہہ خبر سن کے میری بیوی ہکی بکی رہ گئی تے پچھن لگی کہ اوہ کون اے؟ آکھن لگا کہ مینوں اینا ای پتہ لگا اے کہ اوہ اوسے شہر دا رہن والا اے تے یوہانا دا اک مریض سی۔ اوہناں دا بڑے چر توں گجھا عشق چل رہیا سی پر ہن اوہناں منگنی کر لئی اے۔ "اوہ کردا کیہ اے؟" میری بیوی پچھیا۔ "کردا کردا کجھ نہیں، اوہ پینشنر اے، ایس سال اوہنے آپنی ٧٥ ویں ورھےگنڈھ منائی اے۔